Ernest Hemingway

|nagrody = Nagroda Nobla w dziedzinie literatury
Nagroda Pulitzera |commons = Category:Ernest Hemingway |wikiźródła = |wikicytaty = Ernest Hemingway |www = }} Ernest Miller Hemingway (ur. 21 lipca 1899 w Oak Park w Illinois, zm. 2 lipca 1961 w Ketchum w Idaho) – amerykański pisarz i dziennikarz. Został laureatem Nagrody Pulitzera za opowiadanie ''Stary człowiek i morze'' w 1953 roku oraz Nagrody Nobla w dziedzinie literatury rok później. Jest autorem takich powieści jak ''Słońce też wschodzi'', ''Pożegnanie z bronią'', ''Komu bije dzwon'' oraz opowiadań ''Śniegi Kilimandżaro'' i ''Stary człowiek i morze''.

Hemingway dorastał w Oak Park. Po skończeniu liceum pracował przez kilka miesięcy dla gazety „The Kansas City Star”. W 1918 roku w trakcie I wojny światowej został ciężko ranny i po odzyskaniu sił powrócił do domu. Jego doświadczenia wojenne stanowiły podstawę do napisania powieści ''Pożegnanie z bronią''. Miał cztery żony i troje dzieci. W 1921 roku poślubił Hadley Richardson, po czym razem zamieszkali w Paryżu. Tam przebywał wśród innych pisarzy ze „straconego pokolenia”. Bazując na wcześniejszych przeżyciach ze święta Sanfermines w 1926 roku wydał powieść ''Słońce też wschodzi'', która przyniosła mu światową sławę. W 1927 roku rozwiódł się z Hadley i ożenił się z Pauliną Pfeiffer.

W 1940 roku, po 13 latach małżeństwa, Hemingway i Paulina rozwiedli się. W tym samym roku autor poślubił Marthę Gellhorn i opublikował powieść ''Komu bije dzwon''. Hemingway rozstał się z Marthą, kiedy poznał w Londynie Mary Welsh. Podczas II wojny światowej brał udział między innymi w wyzwoleniu Paryża i ofensywie w Ardenach.

Często jest przedstawiany jako klasyczny przedstawiciel literatury amerykańskiej. Styl pisania Hemingwaya stał się znany jako „iceberg theory”.

W 1954 roku podczas pobytu na safari dwukrotnie przeżył wypadki lotnicze. Popełnił samobójstwo w swoim domu w Ketchum w 1961 roku. Źródło: Wikipedia