John Maynard Keynes

John Maynard Keynes, primeiro barón Keynes, nado en Cambridge o 5 de xuño de 1883 e finado en Firle o 21 de abril de 1946, foi un economista e filósofo inglés cuxas ideas cambiaron radicalmente a teoría e a práctica da macroeconomía e as políticas económicas dos gobernos. De formación matemática, baseouse en traballos anteriores sobre as causas dos ciclos económicos e perfeccionounos. Foi un dos economistas máis influentes do século XX, os seus escritos son a base da escola do pensamento coñecida como economía keynesiana, e das súas diversas ramificacións. As súas ideas, reformuladas como novo keynesianismo, son fundamentais para a macroeconomía dominante. Coñéceselle como o "pai da macroeconomía".

Durante a Gran Depresión da década de 1930, Keynes encabezou unha revolución no pensamento económico, desafiando as ideas da economía neoclásica que sostiña que o mercado libre proporcionaría automaticamente pleno emprego a curto e medio prazo, sempre que os traballadores fosen flexibles nas súas demandas salariais. Argumentaba que a demanda agregada (gasto total na economía) determinaba o nivel xeral de actividade económica, e que unha demanda agregada inadecuada podía dar lugar a períodos prolongados de alto desemprego, e dado que os salarios e os custos laborais son ríxidos á baixa a economía non recuperará automaticamente o pleno emprego. Keynes defendeu o uso de políticas fiscais e monetarias para mitigar os efectos adversos da recesión económica e a depresión. Detallou estas ideas na súa obra magna, ''The General Theory of Employment, Interest and Money'' (''A teoría xeral do emprego, o interese e o diñeiro''), publicada a principios de 1936. A finais da década de 1930, as principais economías occidentais empezaran a adoptar as recomendacións políticas de Keynes. Case todos os gobernos capitalistas o fixeran ao final das dúas décadas que seguiron á morte de Keynes en 1946. Como líder da delegación británica, Keynes participou no deseño das institucións económicas internacionais creadas tras o final da segunda guerra mundial, pero foi desautorizado pola delegación estadounidense en varios aspectos.

A influencia de Keynes empezou a decaer na década de 1970, en parte como consecuencia da estanflación que arrasou as economías anglo-americana durante esa década, e en parte polas críticas ás políticas keynesianas por parte de Milton Friedman e outros monetaristas, que cuestionaba a capacidade do goberno para regular favorablemente o ciclo económico con política fiscal. A chegada da crise financeira mundial de 2007-2008 desencadeou un rexurdimento do pensamento keynesiano. A economía keynesiana proporcionou o fundamento teórico das políticas económicas emprendidas en resposta á crise financeira de 2007-2008 polo presidente Barack Obama dos Estados Unidos, o primeiro ministro Gordon Brown do Reino Unido e outros xefes de goberno.

Cando a revista ''Time'' incluíu a Keynes entre as 100 persoas máis importantes do século en 1999, informou de que "a súa idea radical de que os gobernos deberían gastar cartos que non teñen puido salvar ao capitalismo". ''The Economist'' describiu a Keynes como "o economista británico máis famoso do século XX". Ademais de economista, Keynes foi tamén funcionario, director do Banco de Inglaterra e formou parte do grupo de intelectuais de Bloomsbury. Được cung cấp bởi Wikipedia